Συντάξεις: Με πόσα χρόνια βγαίνετε στη σύνταξη - Πώς διαμορφώνονται τα όρια ηλικίας

Αναλυτική εγκύκλιο εξέδωσε το ΙΚΑ δίνοντας οδηγίες για τα νέα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στον ιδιωτικό τομέα. Όπως γνωστοποιεί με τα νέα δεδομένα από 1.1.2022, θεσπίζονται ως όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος πλήρους σύνταξης λόγω γήρατος για κάθε κατηγορία ασφαλισμένων, των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, το 62ο έτος της ηλικίας (με 40 έτη ή 12.000 ημέρες ασφάλισης) και το 67ο έτος της ηλικίας (με 4.500 ημέρες ή 15 έτη ασφάλισης).

Επίσης, από 1.1.2022, θεσπίζεται ως όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, όπου αυτή προβλέπεται σύμφωνα με τις ισχύουσες γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, το 62ο έτος της ηλικίας με 4.500 ημέρες ή 15 έτη ασφάλισης. 
Επιπλέον, με τις διατάξεις προβλέπεται ότι:
α) Στις περιπτώσεις των ασφαλισμένων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, που μέχρι και 18.8.2015, δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα πλήρους ή μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται σύμφωνα με το άρθρο 1 της Α.Π. Φ.11321/οικ.47523/1570/23.10.2015 Υπουργικής Απόφασης (ΦΕΚ 2311, Β΄).
β) για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος από 19.8.2015 (ημερομηνία έναρξης ισχύος του ν. 4336/2015) και εφεξής, θεσπίζεται νέο επιπλέον ποσοστό μείωσης της σύνταξης, πέραν του υφισταμένου.
Εξαιρούνται από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης:
α. οι ασφαλισμένοι σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα,
β. όσοι συνταξιοδοτούνται είτε με βάση τις διατάξεις του ν. 612/1977, είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές, και
γ. οι ασφαλισμένοι που υπάγονται σε γενικές, ειδικές ή καταστατικές διατάξεις συνταξιοδότησης ως μητέρες και χήροι πατέρες ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνων.
Παράλληλα, προβλέπεται, ρητώς, ότι διασφαλίζονται (και επομένως δεν θίγονται από την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδοτησης) τα θεμελιωμένα έως και 18.8.2015 συνταξιοδοτικά δικαιώματα και μπορούν αυτά να ασκηθούν οποτεδήποτε.
Διευκρινίζεται ότι θεμελιωμένο δικαίωμα υφίσταται, όταν ο ασφαλισμένος συμπληρώνει τον ελάχιστο χρόνο ασφάλισης και το όριο ηλικίας (όπου αυτό προβλέπεται), που απαιτούνται για τη συνταξιοδότησή του. Το θεμελιωμένο συνταξιοδοτικό δικαίωμα μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε και ο ασφαλισμένος έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει εργαζόμενος.
ΠΑΛΑΙΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΙΚΑ-ΕΤΑΜ
(υπαχθέντες για πρώτη φορά στην ασφάλιση μέχρι και 31.12.1992)
1) Για τους ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνται λόγω 35ετίας:

Παραδείγματα:
1) Ασφαλισμένος/-η που το έτος 2012 είχε συμπληρώσει 10.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρώνει το 59ο έτος της ηλικίας του το έτος 2016: δικαιούται σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 59 ετών και 9 μηνών (ΠΙΝΑΚΑΣ 1) (και εφόσον, βέβαια, έχει τις απαιτούμενες 11.100 ημέρες ασφάλισης).
2) Ασφαλισμένος/-η που συμπληρώνει από 1.1.2013 και εφεξής 10.500 ημέρες ασφάλισης, δικαιούται σύνταξη με τις προϋποθέσεις που ισχύουν από το έτος αυτό και εφεξής, δηλαδή με τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας και 12.000 ημερών ασφάλισης (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε).
2) Για τους ασφαλισμένους/-ες που συνταξιοδοτούνται με 10.000 ημέρες ασφάλισης

α. ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ

1. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης το έτος 2011 και συμπληρώνει το 58o έτος της ηλικίας της το έτος 2017: δικαιούται πλήρη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 61 ετών και 5 μηνών (ΠΙΝΑΚΑΣ 2) (και εφόσον έχει τις απαιτούμενες 10.400 ημέρες ασφάλισης).
2. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης το έτος 2012 και συμπληρώνει το 56,5 έτος της ηλικίας της το έτος 2018: δικαιούται μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 61 ετών και 9 μηνών (και εφόσον έχει τις απαιτούμενες 10.800 ημέρες ασφάλισης). Στην περίπτωση αυτή, επειδή το κατοχυρωμένο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης έως την έναρξη της ισχύος του ν. 4336/2015 δεν ήταν ακέραιο έτος (δηλαδή ήταν το 56,5 ετών), για τον υπολογισμό του νέου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μετά την ισχύ του ν. 4336/2015, χρησιμοποιούνται οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 1 παρ. 2 της ανωτέρω σχετικής Υ.Α. μαθηματικοί τύποι.
3. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης το έτος 2013, δικαιούται πλήρη σύνταξη με τις προϋποθέσεις που ισχύουν από το έτος αυτό και εφεξής, δηλαδή με τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας και 12.000 ημερών ασφάλισης (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε).

Στις περιπτώσεις της μειωμένης σύνταξης εξακολουθεί να ισχύει η προϋπόθεση των 100 τουλάχιστον ημερών ασφάλισης ανά έτος, την τελευταία πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης για σύνταξη.
β. ΑΝΔΡΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ

1. Ασφαλισμένος που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης το έτος 2012 και συμπληρώνει το 63,5 έτος της ηλικίας του το έτος 2018: δικαιούται πλήρη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 65 ετών και 3 μηνών. Στην περίπτωση αυτή, επειδή το κατοχυρωμένο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης έως την έναρξη της ισχύος του ν. 4336/2015 δεν ήταν ακέραιο έτος (δηλαδή ήταν 63,5 ετών), για τον υπολογισμό του νέου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μετά την ισχύ του ν. 4336/2015 χρησιμοποιούνται οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 1 παρ. 2 της ανωτέρω σχετικής ΥΑ μαθηματικοί τύποι.
2. Ασφαλισμένος που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης το έτος 2011 και συμπληρώνει το 60ό έτος της ηλικίας του το έτος 2017: δικαιούται μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 62 ετών και 8 μηνών (ΠΙΝΑΚΑΣ 2).
3. Ασφαλισμένος που συμπληρώνει τις 10.000 ημέρες ασφάλισης από 1.1.2013 συνταξιοδοτείται στο 67ο έτος της ηλικίας με πλήρες ποσό σύνταξης, ή στο 62ο με μειωμένο ποσό σύνταξης (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε).

Στις περιπτώσεις της μειωμένης εξακολουθεί να ισχύει η προϋπόθεση των 100 τουλάχιστον ημερών ασφάλισης ανά έτος, την τελευταία πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης.
3. Για τις ασφαλισμένες που συνταξιοδοτούνται με 4.500 ημέρες ασφάλισης

1. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει το 60ό έτος της ηλικίας το έτος 2012 και ως εκ τούτου το 62ο έτος της ηλικίας το έτος 2014, δικαιούται πλήρη σύνταξη με τη συμπλήρωση των 4.500 ημερών ασφάλισης.
2. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει το 55ο έτος της ηλικίας το έτος 2012 και ως εκ τούτου το 57ο έτος της ηλικίας το έτος 2014, δικαιούται μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση των 4.500 ημερών ασφάλισης.
3. Ασφαλισμένη που συμπληρώνει το 60ό ή το 55ο έτος της ηλικίας από 1.1.2013 και εφεξής, δικαιούται πλήρη ή μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση του 67ου ή του 62ου έτους της ηλικίας αντίστοιχα και των 4.500 ημερών ασφάλισης (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε).
4. Ασφαλισμένη που έχει θεμελιώσει δικαίωμα για τη λήψη μειωμένης σύνταξη τον 10ο /2010 (55ο έτος της ηλικίας και 4.500 εκ των οποίων 100 τουλάχιστον ανά έτος την τελευταία 5ετία). Συμπληρώνει το 60ό έτος της ηλικίας τον 10ο /2015 και, υπαγόμενη στον Πίνακα 2 της ανωτέρω σχετικής Υ.Α., θεμελιώνει δικαίωμα σε πλήρη σύνταξη λόγω γήρατος στην ηλικία των 60 ετών και 11 μηνών.

Στην περίπτωση της μειωμένης εξακολουθεί να ισχύει η προϋπόθεση των 100 τουλάχιστον ημερών ασφάλισης ανά έτος, την τελευταία πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης για σύνταξη.

4. Για τις μητέρες ανηλίκων παιδιών

1. Ασφαλισμένη μητέρα που κατά το έτος 2012 έχει συμπληρώσει 5.500 ημέρες ασφάλισης, έχει συγχρόνως ανήλικο παιδί, και συμπληρώνει το 60ό έτος της ηλικίας το έτος 2019: δικαιούται πλήρη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 64 ετών και 5 μηνών (ΠΙΝΑΚΑΣ 2).
2. Ασφαλισμένη μητέρα που κατά το έτος 2011 έχει συμπληρώσει 5.500 ημέρες ασφάλισης, έχει συγχρόνως ανήλικο παιδί και συμπληρώνει το 52o έτος της ηλικίας το έτος 2016: δικαιούται μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση της ηλικίας 56 ετών και 9 μηνών (ΠΙΝΑΚΑΣ 2).
3. Ασφαλισμένη μητέρα που συμπληρώνει από 1.1.2013 και εφεξής 5.500 ημέρες ασφάλισης και έχει συγχρόνως ανήλικο παιδί, δικαιούται πλήρη ή μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση του 67ου ή του 62ου έτους της ηλικίας αντίστοιχα (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε).

5. Για τους ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνται με 4.500 ημέρες ασφάλισης
Μετά το ν. 4336/2015 και την ανωτέρω σχετική Υ.Α. δεν τροποποιήθηκε η προϋπόθεση συνταξιοδότησης της κατηγορίας αυτής, η οποία ισχύει ήδη από 1.1.2013 (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε στο ν.4093/2012).
Ασφαλισμένος με συνολικό χρόνο ασφάλισης τουλάχιστον 4.500 ημέρες από 1.1.2013 και εφεξής δικαιούται πλήρη ή μειωμένη σύνταξη με τη συμπλήρωση του 67ου ή του 62ου έτους της ηλικίας αντίστοιχα (η πρόβλεψη αυτή υπήρχε ήδη από το ν. 4093/12 και δεν άλλαξε). Στην περίπτωση της μειωμένης εξακολουθεί να ισχύει η προϋπόθεση των 100 τουλάχιστον ημερών ασφάλισης ανά έτος, την τελευταία πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης για σύνταξη.
Σημ.: Δείτε τι ισχύει για ειδικές κατηγορίες (προσωπικό αεροπορικών εταιρειών, ηθοποιούς, μουσικούς, χορευτές στην εγκύκλιο)

Ποσοστά περικοπής των μειωμένων συντάξεων
Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα θεσπίζεται στις περιπτώσεις συνταξιοδότησης με προϋποθέσεις μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, επιπλέον ποσοστό μείωσης της σύνταξης, ύψους 10%.
Η μείωση αυτή υπολογίζεται επί του ποσού της σύνταξης που προκύπτει μετά την προβλεπόμενη στο άρθρο 145 παρ. 3 του ν.3655/2008 (ΦΕΚ 58, Α') μείωση και επιβάλλεται μέχρι τη συμπλήρωση του διαμορφούμενου, κατά περίπτωση, νέου ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης.
Σημειώνεται ότι το ανωτέρω ποσοστό μείωσης του ποσού της σύνταξης δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις όπου το δικαίωμα λήψης μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος έχει μεν θεμελιωθεί πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4336/2015, αλλά αυτό ασκείται από την έναρξη ισχύος του ν. 4336/2015 και μετά (ήτοι από 19.8.2015 και εφεξής).
Επίσης, στην περίπτωση λήψης μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, το προβλεπόμενο ποσοστό μείωσης υπολογίζεται σε σχέση με το διαμορφούμενο, κατά περίπτωση, νέο όριο ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης και σε καμία περίπτωση δεν υπερβαίνει το ποσοστό μείωσης που αντιστοιχεί σε πέντε έτη ηλικίας.
Παραδείγματα:

• Ασφαλισμένη που θεμελίωσε δικαίωμα μειωμένης σύνταξης τον Μάρτιο 2015 και το ασκεί την 10.12.2015 (ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4336/2015): το ποσό της σύνταξης μειώνεται κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται σε σχέση με το διαμορφούμενο, κατά περίπτωση, νέο όριο ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης, αλλά σε καμία περίπτωση το ποσοστό μείωσης δεν υπερβαίνει το ποσοστό μείωσης που αντιστοιχεί σε πέντε έτη ηλικίας (60 μήνες), ενώ δεν επιβάλλεται το επιπλέον ποσοστό μείωσης 10%.

Έστω ότι στο παράδειγμά μας το εξαγόμενο ποσό σύνταξης είναι 1.000,00 € και η ασφαλισμένη συνταξιοδοτείται 5 έτη νωρίτερα από το πλήρες όριο ηλικίας: η σύνταξή της περιορίζεται κατά 60/200, ήτοι 700,00 €. Σε αυτήν την περίπτωση δεν επιβάλλεται η πρόσθετη μείωση του 10%.

• Ασφαλισμένη που θεμελιώνει δικαίωμα μειωμένης σύνταξης τον Δεκέμβριο του 2015 (ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του ν.4336/2015): το ποσό της σύνταξης μειώνεται κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται σε σχέση με το διαμορφούμενο, κατά περίπτωση, νέο όριο ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης, αλλά σε καμία περίπτωση το ποσοστό μείωσης δεν υπερβαίνει το ποσοστό μείωσης που αντιστοιχεί σε πέντε έτη ηλικίας (60 μήνες), ενώ επιβάλλεται και το επιπλέον ποσοστό μείωσης 10%. 

Έστω ότι στο παράδειγμά μας το εξαγόμενο ποσό σύνταξης είναι 1.000,00 € και η ασφαλισμένη συνταξιοδοτείται 5 έτη νωρίτερα από το πλήρες όριο ηλικίας: η σύνταξή της περιορίζεται κατά 60/200, ήτοι 700,00 €. Σε αυτήν την περίπτωση επιβάλλεται η πρόσθετη μείωση του 10%, οπότε το ποσό της σύνταξης ανέρχεται τελικά σε 630,00 € (700,00 € - (700,00 € * 10%)= 630,00 €). Η πρόσθετη μείωση θα διατηρηθεί μέχρι τη συμπλήρωση του διαμορφούμενου νέου ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τους πίνακες της ανωτέρω σχετικής Υ.Α..

• Ασφαλισμένη που θεμελίωσε δικαίωμα μειωμένης σύνταξης ως μητέρα ανήλικου τέκνου τον Απρίλιο 2014, με τη συμπλήρωση του 50ου έτους της ηλικίας, και το ασκεί τον Δεκέμβριο 2015 (ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4336/2015): το ποσό της σύνταξης μειώνεται κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται σε σχέση όχι με το ισχύον πριν το ν. 4336/2015 όριο ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης (που στην προκειμένη περίπτωση ήταν το 55ο έτος), αλλά σε σχέση με το διαμορφούμενο, κατά περίπτωση, νέο όριο ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης (το οποίο στο εν λόγω παράδειγμα είναι το 62ο και 6 μηνών), αλλά σε καμία περίπτωση το ποσοστό μείωσης δεν υπερβαίνει το ποσοστό μείωσης που αντιστοιχεί σε πέντε έτη ηλικίας (60 μήνες), ενώ δεν επιβάλλεται το επιπλέον ποσοστό μείωσης 10%.

Έστω ότι στο παράδειγμά μας το εξαγόμενο ποσό σύνταξης είναι 1.000,00 € και η ασφαλισμένη συνταξιοδοτείται 5 έτη νωρίτερα από το πλήρες όριο ηλικίας: η σύνταξή της περιορίζεται κατά 60/200, ήτοι 700,00 €. Σε αυτήν την περίπτωση δεν επιβάλλεται η πρόσθετη μείωση του 10%.
Δείτε όλη την εγκύκλιο ΕΔΩ

Αρχίζουν οι κατασχέσεις σε όσους χρωστούν στο Δημόσιο

Νέο σοκ περιμένει τους πολίτες, καθώς αρχίζουν οι κατασχέσεις σε όσους χρωστούν στο Δημόσιο.

Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων με ανακοίνωσή της καλεί τους φορολογούμενους να ενταχθούν σε κάποια ρύθμιση και να δηλώσουν ένα λογαριασμό στον οποίο δεν θα μπορεί να γίνει κατάσχεση.
Όπως αναφέρει η ΓΓΔΕ, η αναστολή διενέργειας πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης έχει παρέλθει.
Συγκεκριμένα, η εγκύκλιος αναφέρει: «Όσοι δεν έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους στη Φορολογική Διοίκηση ή έχουν απολέσει χορηγηθείσες ρυθμίσεις, έχουν τη δυνατότητα να τις ρυθμίσουν σε δόσεις, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις των ν.4152/13 και 4174/13, όπως ισχύουν, έως και είκοσι τέσσερις κατά περίπτωση. Επιπροσθέτως, προκειμένου να μην απωλεσθούν οι ισχύουσες ρυθμίσεις (για χρέη στη Φορολογική Διοίκηση) πρέπει οι οφειλέτες να εξοφλούν ή να τακτοποιούν άμεσα τις νέες βεβαιωμένες στη Φορολογική Διοίκηση οφειλές τους, καθώς και να υποβάλλουν τις κατά περίπτωση απαιτούμενες φορολογικές δηλώσεις».
Σε άλλο σημείο επίσης αναφέρεται «Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι το Δημόσιο έχει δικαίωμα να επιβάλλει κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς με συγκεκριμένη διαδικασία. Οι οφειλέτες φυσικά πρόσωπα έχουν το δικαίωμα να προστατευθούν δηλώνοντας μέσω του taxisnet έναν λογαριασμό σε μία μόνο Τράπεζα, ο οποίος θα είναι ακατάσχετος για ποσό καταθέσεων μέχρι 1.250 ευρώ μηνιαίως. Σε περίπτωση που υφίσταται μισθοδοτικός ή συνταξιοδοτικός λογαριασμός δηλώνεται υποχρεωτικά αυτός ως ακατάσχετος».

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. Τόλμησα το δεύτερο και αισθάνομαι υπερήφανος

.

«Η ληστεία των τραπεζών θα αναγκάσει το δημόσιο να πουλήσει όλες τις επιχειρήσεις που έχει στην ιδιοκτησία του γρήγορα και σε εξευτελιστικές τιμές. Στο παράδειγμα της ΔΕΗ, το οποίο ισχύει για τις περισσότερες άλλες κρατικές εταιρίες, αρχικά δεν θα μπορεί να χρηματοδοτεί τα χρέη της από τις ξένες πια τράπεζες της χώρας.

Επομένως, θα αναγκαστεί το κράτος να την πουλήσει, σε όποια τιμή του προσφερθεί από τους διεκδικητές της – είτε διαμελίζοντας την, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Το ίδιο θα συμβεί με τις άλλες επιχειρήσεις, καθώς επίσης με την υπόλοιπη περιουσία του δημοσίου.  

Από την άλλη πλευρά η ίδια ληστεία, με την οποία εξαγοράστηκε περιουσία 400 δις € έναντι μόλις 770 εκ. €, επιβαρύνοντας επί πλέον το δημόσιο χρέος με πάνω από 40 δις €, θα οδηγήσει σε κατασχέσεις ακινήτων, σε πλειστηριασμούς σπιτιών και στο ξεπούλημα των ιδιωτικών επιχειρήσεων που χρωστούν στις τράπεζες.

Με λίγα λόγια, σε μερικά χρόνια η Ελλάδα θα είναι αγνώριστη – ενώ δεν θα ανήκει στους Έλληνες που θα δουλεύουν σαν τα άθλια υποζύγια, με μισθούς πείνας και χωρίς καμία προοπτική μίας αξιοπρεπούς σύνταξης. Θα ανήκει στους κερδοσκόπους του πλανήτη, οι οποίοι ήδη κάνουν πάρτι μετά την εξαγορά ολόκληρης της χώρας, κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί».

.

Άρθρο

Κατ’ αρχήν δεν θέλουμε να συνεχίσουμε τις αναφορές στη μεγάλη ληστεία των τραπεζών, αφού αποτελεί πλέον τετελεσμένο γεγονός. Πόσο μάλλον όταν αποσιωπάται με έναν απίστευτο τρόπο από τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας, για λόγους που οφείλουν να σκεφθούν μόνοι τους οι Έλληνες.

Επιθυμούμε όμως να υπενθυμίσουμε πως, όταν μία μικρή χώρα βρεθεί σε δύσκολη οικονομική θέση, αδυνατώντας να εξοφλήσει τις οφειλές της, έχει δύο μόνο δυνατότητες στη διάθεση της: (α)  να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ (άρθρο), της Τρόικας στην περίπτωση της Ευρωζώνης ή (β) να χρεοκοπήσει επίσημα, διαπραγματευόμενη αμέσως μετά με τους οφειλέτες της.

Στην περίπτωση που επιλέγει την πρώτη λύση, η οποία είναι μάλλον μονόδρομος όταν έχει υπερχρεωθεί ο ιδιωτικός της τομέας, όπως συνέβη με την Ιρλανδία, τότε δεν πρέπει μόνο να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τα μνημόνια που υπογράφει, αλλά να κάνει πολύ περισσότερα από αυτά που της ζητούνται – όπως ακριβώς ηΠορτογαλία, από την οποία απαιτήθηκαν αποκρατικοποιήσεις 5,5 δις € και τις αύξησε στα 9 δις €.

Κάτι ανάλογο έκανε και η Ιρλανδία, οι Πολίτες της οποίας ανέλαβαν, εκβιαζόμενοι βέβαια, τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους – σε πλήρη αντίθεση με την Ισλανδία, η οποία προτίμησε να τις αφήσει να χρεοκοπήσουν, αναλαμβάνοντας το ρίσκο.

Η Ελλάδα, με πρόβλημα μόνο δημοσίου χρέους, είχε στη διάθεση της και τη δεύτερη δυνατότητα – την οποία όμως δεν εκμεταλλεύθηκε η τότε κυβέρνηση της (2010), επιλέγοντας να υπογράψει το μνημόνιο που συνοδεύει πάντοτε τις δανειακές συμβάσεις με το ΔΝΤ.

Εν τούτοις, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε περισσότερα από αυτά που της ζητήθηκαν, αλλά δεν εφάρμοσε σχεδόν τίποτα από όσα υπέγραψε – με αποτέλεσμα να καταλήξει στην πύρρειο χρεοκοπία του 2011, στο PSI δηλαδή, με το οποίο παραδόθηκε ολοκληρωτικά η εθνική της κυριαρχία. Το αργότερο λοιπόν από τα τέλη του 2011, η Ελλάδα είναι υπό την κατοχή της Τρόικας – της ευρωπαϊκής εκδοχής του ΔΝΤ, στην οποία συμμετέχει ουσιαστικά μαζί του μόνο η Γερμανία.

Η Τρόικα ανέλαβε έκτοτε τη διακυβέρνηση της χώρας, επιβάλλοντας αυταρχικά μία σειρά οικονομικών μέτρων, τα οποία είχαν δήθεν στόχο την εξυγίανση της Οικονομίας – με το «αζημίωτο» φυσικά, αφού τα «λάφυρα» ήταν δεδομένα: η εξαγορά σε εξευτελιστικές τιμές των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, καθώς επίσης η μετατροπή της σε αποικία των δανειστών της.

Περαιτέρω, σε μία «υπό κατοχή» χώρα, η κυβέρνηση έχει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλλαν στην Ελλάδα το 1940, επέβαλλαν μία κυβέρνηση, η οποία δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα. Στα πλαίσια αυτά, εάν υποθέσουμε πως οι Έλληνες τότε εξεγείρονταν εναντίον της κυβέρνησης, ανατρέποντας την, οι Γερμανοί είτε θα τοποθετούσαν μία άλλη, είτε θα επέτρεπαν στο λαό να ψηφίσει δημοκρατικά – αδιαφορώντας εντελώς για τα αποτελέσματα, αφού αυτοί θα συνέχιζαν να διοικούν.

Φυσικά οι Έλληνες γνώριζαν ποιός είναι ο πραγματικός τους εχθρός. Παρά το ότι λοιπόν απεχθάνονταν την «κυβέρνηση των δωσίλογων», όπως την αποκαλούσαν, ο πρωθυπουργός της οποίας είχε πει

.

«Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα ιστορικό δίλημμα: ή να αφήσω να συνεχιστεί ο αγώνας και να καταλήξει σε ολοκαύτωμα ή να υπακούσω στις παρακλήσεις και να αναλάβω της πρωτοβουλία της συνθηκολόγησης. Τόλμησα το δεύτερο και δεν υπολόγισα ευθύνες, ενώ μέχρι σήμερα δεν μετάνιωσα για το τόλμημα μου, αλλά αισθάνομαι υπερήφανος» (Τσολάκογλου),

.

συνέχισαν να πολεμούν εναντίον των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την υποδούλωση τους. Η κοινή λογική τους έλεγε άλλωστε πολύ σωστά ότι, εάν ανέτρεπαν την τότε κυβέρνηση, οι Γερμανοί θα επέλεγαν την επόμενη, όσο συνέχιζε να είναι υπό την κατοχή τους η Ελλάδα – οπότε θα ήταν δώρο άδωρο.

Ουσιαστικά κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, με την Ελλάδα να βρίσκεται υπό κατοχή, μέσω της χρήσης οικονομικών μεθόδων – του χρέους της δηλαδή, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται. Την ίδια στιγμή συνεχίζει να είναι υποψήφια χρεοκοπίας, στην τέταρτη θέση παγκοσμίως, όπως διαπιστώνεται από το γράφημα που ακολουθεί – ενώ δεν το αμφισβητεί κανένας ευρωπαϊκός Θεσμός.

.

.

Περαιτέρω, με δεδομένη την αποτυχία των μέτρων της Τρόικας να εξυγιάνουν τη χώρα, μία αποτυχία που το ΔΝΤ αποδέχθηκε μόνο του πολλές φορές μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να καταστραφεί εντελώς η ελληνική οικονομία, η ευθύνη έχει πάψει πλέον να ανήκει στους Έλληνες.

Πόσο μάλλον όταν πάνω από πέντε ολόκληρα χρόνια υπέφεραν τα πάνδεινα, χωρίς μεγάλες αντιρρήσεις, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους δανειστές τους – γνωρίζοντας τα λάθη τους, τα οποία τους έφεραν στη συγκεκριμένη δύσκολη οικονομική θέση.

Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη ανήκει πλέον στην κυβέρνηση, στην Τρόικα δηλαδή, η οποία πρέπει να την αναλάβει – ενώ οι Έλληνες έχουν πια το ηθικό έρεισμα να αντισταθούν, παύοντας να επιτρέπουν την περαιτέρω απομύζηση της πατρίδας τους.

Συνεχίζοντας, ο εχθρός σήμερα δεν είναι η διακοσμητική ελληνική κυβέρνηση, αφού ακόμη και αν ανατραπεί, η Ελλάδα θα παραμείνει υπό κατοχή – με μία επόμενη να αναλαμβάνει το ρόλο της, όσο και αν αντιδράσει στην αρχή (όπως συνέβη και με το σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος δεν κατάφερε να εφαρμόσει ούτε μία γραμμή του προγράμματος του).

Εάν δεν κατανοήσουμε λοιπόν το συγκεκριμένο γεγονός, θα αναλωνόμαστε σε εμφυλίους πολέμους, οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα – αντίθετα, μάλλον εξυπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής οι οποίες, όπως έχουν ήδη αποδείξει, αδιαφορούν για το ποιό κόμμα θα εκλεγεί, αφού αυτές διοικούν την Ελλάδα.

Η λύση λοιπόν δεν φαίνεται να είναι άλλη, από την ανάληψη της εξουσίας εκ μέρους των μεγαλυτέρων κομμάτων, με την ταυτόχρονη κήρυξη της χώρας σε χρεοκοπία, καθώς επίσης την εκδίωξη του ΔΝΤ – αφού μόνο τότε θα ανακτούσε η Ελλάδα την ανεξαρτησία της, πληρώνοντας βέβαια ένα πάρα πολύ βαρύ τίμημα.

Εναλλακτικά, η υποταγή της χώρας στις εντολές της Τρόικας και η εφαρμογή των διπλών μέτρων από αυτά που απαιτεί, όπως έκανε η Πορτογαλία – όσον αφορά τους μισθούς, τις συντάξεις, τις αποκρατικοποιήσεις κοκ. Όλα τα υπόλοιπα, όπως η αλλαγή και η απελευθέρωση μέσω εκλογών, είναι απλά ουτοπικά – ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας.

Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος και να υπάρχουν άλλοι τρόποι. Έχουμε όμως την άποψη ότι, εάν δεν επιλέξουμε μία από τις παραπάνω δύο εναλλακτικές δυνατότητες, αφού η χώρα λεηλατηθεί, τόσο όσον αφορά τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία της, θα οδηγηθεί ξανά στη χρεοκοπία – απογυμνωμένη όμως από τα περιουσιακά της στοιχεία, εξευτελισμένη, αναξιοπρεπής και εξαθλιωμένη, όπως η Αργεντινή στο παρελθόν.

Ολοκληρώνοντας, έχουμε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες το γνωρίζουν, το νοιώθουν και το διαισθάνονται –δικαιολογημένα όμως δεν θέλουν να το παραδεχθούν, αφού είτε η υποταγή τους, είτε η αντίδραση και η χρεοκοπία, θα απαιτούσαν πάρα πολλές θυσίες. Ελπίζουν δε πως κάτι θα συμβεί που θα τους σώσει, έστω και την τελευταία στιγμή – ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει, ακόμη και αν δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό.

Analyst Team